ကြ်န္ဳပ္သူ႕ကို စေတြ႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အရာရာဟာ အေနာက္ကိုဆုပ္သြားတယ္လို႕ခံစားရတယ္။ေအးစက္မႈ႕နွင့္တိတ္စိတ္္မႈ႕ဟာ ကြ်န္ဳပ္၏ခႏၶာကိုယ္တခုလ႔ံုးကိုလႊမ္မိုးထားတယ္ စိတ္ကလည္းသိရံုတင္သိေနၿပီး ထံုတံုတံုႀကီးျဖစ္ေနတယ္လို႕ထင္တယ္ ။
သူ႕ကိုစကားေျပာၾကည့္ဖို႕ႀကိဳးစားတယ္ အဆင္မေျပဘူး သူ႕ကိုေတာင္းပန္ဖို႕ႀကိဳးစားတယ္ ပံုုေဖာ္ၾကည့္တယ္ လက္သင့္မခံဘူး။သူဟာ အေရာင္မဲ႕ေနတယ္ သ႑ာန္ေတြမရွိဘူး သူဟာအနားကပ္လာတဲ႕ ဘယ္သူမဆို စြဲစုပ္ျပစ္လိုက္တယ္လို႕ခံစားရတယ္။ဒကယ္လည္း ကြ်န္ဳပ္ရဲ႕စိတ္ေတြကို ျဖစ္ေပၚခြင့္မေပးဘူး ေပၚလာတဲ့စိတ္ဝိညဥ္ေတြကို စြဲဆုပ္ယူျပစ္တယ္။နက္ရိွဳင္းလွတဲ႕တြင္းနက္ႀကီးက အရာအားလံုးကို စြဲဆုပ္ေနသလိုပဲ သူထဲကိုေရာက္သြားရင္ သို႕မဟုတ္ သူအနားနားကပ္လာရင္ဘားမွလုပ္လို႕မရေတာ့ဘူး တခါတခါသိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ အႏၲာရာယ္ေတြနဲ႕မေတြ႕ခင္ေပါ့။
ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးကိုစစေတြ႕ခ်င္း ေအးစက္ၿပီး ထူးျခားတဲ႕အေတြ႕ကိုခံစားရေတာ့ တမ်ိဳးတမည္ေကာင္းေနတယ္။ ရုပ္တရက္ဆိုသလို စကားေျပာသံေတြက နားနားမွကပ္ေျပာသလို ၾကားလာရတယ္ ဘာေတြျမင္မွန္းလည္းမသိဘူး ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြျမင္လာရတယ္ လူ႕ေလာက ကမဟုတ္တဲ႕အသံေတြကိုၾကားလာရတယ္။
္တေန႕ေတာ့အဲ႕အရာႀကီးထဲစီးေျမာေနခိုက္ ရုပ္တရုတ္ ဆိုသလိုပဲ ကြ်န္ဳပ္၏နားနားကို စကားတခြန္းကပ္ေျပာလိုက္တယ္
္''ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ''တဲ႕ကြ်န္ဳေတာ္အလြန္တရာေၾကာက္လွန္႕သြားခဲ႕တယ္ ေခါင္းဟာလဲ ပုတ္ေလာက္ႀကီးသြားတယ္လို႕ခံစားရတယ္ ဘယ္လိုမွရပ္မတည္နိဳင္ေအာင္ပဲ။ဒါေတြထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႕ေၾကာက္ရႊံ႕နဲ႕စိတ္နဲ႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေၾကာက္ေပမဲ႕လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္သြားၾကည့္ဖို႕ထပ္ႀကိဳးစားတယ္ ဒါေပမဲ႕ေရာက္ခါနီးတိုင္း ကြ်န္ဳပ္စိတ္ကတားျမစ္ေနတယ္ သူခြင့္ျပဳဘူး စိုးရိမ္လြန္ကဲေနတယ္။ဒါေပမဲ႕စိတ္ကိုတည္ညိမ္ေအာင္ျပန္ႀကိဳးစားၿပီး တမ်ိဳးတဖံုဆက္လုပ္ျဖစ္တယ္။အဆင္မေျပပါဘူး အရင္တိုင္ပဲလို႕ကြ်န္ဳေတာ္ခံစားရတယ္။
တေန႕ေတာ့ဆရာႀကီးနဲ႕သြားေတြ႕ကာ အေျခအေနေတြကို အကုန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ထိုအခါဆရာႀကီးက ငါ့တပည့္မင္းေတြ႕ခဲ႕တာတျခားဟာမဟုတ္ဘူးကြ။ေနာက္ဆံုးဝိညဥ္ကိုေတြ႕သြားတာပံဲ သူဟာအလြန္ေအးစပ္ေနမယ္ ပံုေဆာင္မေနဘူး သ႑ာန္မဲ႕ေနတယ္ သူ႕မွာအေရာင္မရွိဘူး ထိကိုင္လို႕မရဘူး အရာအားလံုးရဲ႕တခုတည္းေသာ သေဘာျဖစ္ေနတယ္ သူ႕သေဘာကိုနိဳင္နင္းရင္ မင္းဟာ နာနာရုပ္ေတြကိုနိဳင္နင္းလာမယ္တပည့္...
ကြ်န္ဳပ္သည္ ဆရာႀကီးအား ရိုေသစြာျဖင့္
ဆရာႀကီး ''အဲ႕ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးကိုဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ''ဟုေမးလိုက္ေလသည္။
ဒါမခက္ပါဘူးကြ ''အဲ႕ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးကိုနိဳင္တာက အလင္းေရာင္ကြ အလင္းေရာင္''
မင္းအလင္းေရာင္ေသးေသးေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖန္တီးရမယ္ ဒါမွမဟုတ္ ထူးျခားတဲ႕ဉဏ္အလင္းဓာတ္တခုကိုယူေဆာင္သြားရမယ္ အဲ႕ဒါဆို အဲ႕ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးကို မင္းလိုသလိုအသံုးျပဳနိဳင္မယ္။ဒါမွလည္း မင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနာက္ထပ္တခါးခ်ပ္ေတြကိုလိုက္ဖြင့္နိဳင္မယ္။
သတိထားရမွာကေတာ့ အဲ႕ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးဟာ အလြန္ကို ပေဟ႒ိဆန္တယ္ အရာကိုလည္းဖန္ဆင္းနိဳင္တာပဲ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ေၾကာက္ရႊံ႕ျခင္းေတြ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းေတြ အျပင္ ထူးျခားေသာ အျမင္ေတြ အသံေတြနဲ႕ စာေမးပြဲစစ္လိမ့္မယ္။
''ကဲ့ တပည့္ ဒီသေဘာကိုသိရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲ တပည့္...''
ကြ်န္ဳပ္သည္လည္း ခဏစဥ္းစားလိုက္ၿပီး သေဘာေပါက္ၿပီ ဆရာႀကီး ''ကြ်န္ေတာ္ အဲ႕ဘာမွန္းမသိတဲ႕ဟာႀကီးကို စာေမးပြဲျပန္စစ္မယ္ ဒါဆိုရင္နိဳင္ၿပီ''ဟု ဆိုလိုက္ခါ ဆရာႀကီးသည္ ေခါင္းတစပ္စပ္ ညိမ့္ကာ ပီတိျဖစ္ဖြယ္အၿပံဳးတို႕ျဖစ္ၾကည့္ေနခဲ႕ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကြ်န္ဳပ္သည္ လြန္စြာေျခာက္ျခားဖြယ္ေကာင္းေသာ ပေဟ႒ိဆန္လွေသာ ဘာမွန္းမသိေသာ အရာႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္လႊားလိုက္ေလေတာ့သတည္း။
#အသွ်င္ဝဏၰိတ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ
No comments:
Post a Comment